Back

Η τσάντα με τα μαγιό και τις πετσέτες παρατημένη σε μια γωνιά του γραφείου. Έξω από τα νερά της όπως και εγώ. Τι έγινε παιδιά; Τελείωσε;

Φέτος ήταν από τα καλοκαίρια που απόλαυσα. Γιατί ήταν χύμα στο κύμα…κυριολεκτικά!
Μπορεί να έβγαλα και λέπια…για να δώ…
Η άμμος και η αλμύρα πότισαν το δέρμα. ¨Ολη μέρα στη θάλασσα. Τροχόσπιτο σ’ένα οικοπεδάκι 200 μέτρα από το κύμα. Εμένα προσωπικά μου κάνει 5άστερο ξενοδοχείο και βάλε. Αρνούμαι να κλείνομαι σε τοίχους όσες ανέσεις και αν μου προσφέρουν. Είμαι τσιγγανοκατάσταση τι να λέμε.
Πάει να χαράξει και εγώ σε μια ξαπλώστρα δίπλα στο πηγάδι (υπερπαραγωγή αν έχεις μάνα ψωνισμένη με διακόσμηση!! ) να απολαμβάνω την πρωινή δροσιά ξυπόλητη παρέα με τους φίλους μυρμηγκάκια. Διάβασμα, πολύ διάβασμα. Άργησα λίγο άλλα το διάβασα τελικά. «Το νησί» της Victoria Hislop, και τώρα ανυπομονώ να δω και την σειρά στο Mega…Και διάβασα επίσης και «Το νησί κάτω απ’ τη θάλασσα» Ιζαμπέλα Αλιέντε.
Τώρα που το σκέφτομαι…πολύ νησί βρε αδερφέ…λες να μου έλειψε υποσυνείδητα το νησί από Κ; Μπουαχαχα . No way my friend

Πρωινή βουτιά πριν ακόμη ξυπνήσουν οι υπόλοιποι. Στην παραλία ελάχιστοι. Γενικώς η συγκεκριμένη παραλία είναι από τις ελάχιστες που ευτυχώς την λές ανεκμετάλλευτη (προς το παρόν). Και έχει κάτι νερά!!! Σε λίγη ώρα καταφθάνει και ο Πορτοκάλις με τα παγωμένα φραπεδάκια στο χέρι. Στο ένα, γιατί στο άλλο κουβαλάει τις πετονιές με τα δολώματα…. Έχουμε και ένα πάθος τι να κάνουμε! Όχι αγάπη δεν θα σε ακολουθήσω στα βραχάκια…δεν έχω την υπομονή να περιμένω με τις ώρες πότε θα τσιμπήσει το μαμημένο, άσε που όσες φορές ήρθα με φώναζες ‘γκαντεμόσαυρο’.
Κάτω από την ριγέ ομπρελίτσα μου , με τα βιβλία και τις μουσικές είμαι θαύμα! ¨Όταν η θερμοκρασία ανεβαίνει και οι καυτή άμμο σου καίει τις πατούσες …βουτιά! Και μετά και άλλη …κι άλλη…. Τα πρωινά ήταν δικά μου! Με λες μοναχική; Μπορεί…το είχα όμως τόσο ανάγκη.

Το απογευματάκι ξαναενώνεται η οικογένεια! Έρχονται τα ζουζουνόπαιδα με τον απογοητευμένο τις περισσότερες φορές ψαρά και γίνεται το σώσε. Όχι μην προτρέχεις… είμαι και εγώ από αυτούς που απεχθάνοντε τις θορυβώδεις οικογένειες με τα τζιμπράγκαλα και τις φωνές του στυλ…. ‘Μιχαλάααακιιιιιιι έλα να φας τα κεφτεδάκια σου’.
Η μεγάλη ξετρελαμένη που έμαθε να κολυμπάει χωρίς μπρατσάκια , να κάνει βουτιές από τους ώμους του πατέρα της . Ο μικρός προτιμούσε να χτίζει κάστρα για την πριγκίπισσα του…(εμένα εννοώ αγάπη μου….δεν υπάρχει άλλη!!! :-p )
Δεν φεύγαμε από την θάλασσα μέχρι να δύσει ο ήλιος. Παιχνίδια, βουτιές, κουβαδάκια, πυργάκια, κοχύλια για βραχιολάκια ….ρακέτες…(μη φωνάζεις, εκείνη την ώρα οι περισσότεροι την είχαν κοπανίσει).

Το βραδάκι τα παιδιά πέφτουν κατάκοπα από την κούραση νωρίς για ύπνο. Εμείς ανάβαμε τα φαναράκια , αρπάζαμε τις παγωμένες μπυρίτσες και είτε αναλύαμε την δημιουργία του σύμπαντος, είτε κουτσομπολεύαμε το σούπερ ντούπερ κωλαράκι που έκανε ηλιοθεραπεία δίπλα μας. Στο τάβλι δε, έχω να πω ότι έχανα το ένα παιχνίδι μετά το άλλο, αλλά δεν με χάλαγε διόλου μια και όποιος κέρδιζε ζητούσε ότι ήθελε από τον χαμένο. Δεν είναι δύσκολο να φανταστείς τι μπορεί να ήθελε …. ;-). Δεν γουστάραμε μπαράκια , ούτε βόλτες στα τουριστικά. Θέλαμε απλά για λίγο να ξαναβρούμε ο ένας τον άλλο, όπως τότε που ήμασταν φοιτητές.

Γύρισα γεμάτη, ξεκούραστη, 2 τόνους πιο ανοιχτή απόχρωση από την νέγρα Σαριτέ στο βιβλίο της Αλιέντε…, με δερματάκι βελούδο από την καθημερινή απολέπιση στην αμμουδιά, σε μια ημιάγρια κατάσταση μια και ήμουν τόσο καιρό εκτός πολιτισμού (no tv, no εφημερίδα), χωρίς βαλίτσες μα ρούχα μια και το μόνο κομμάτι ύφασμα πάνω μας ήταν το μαγιό. Και πάνω από όλα ορεξάτη για το Φθινόπωρο που έρχεται!
Enjoy…..