εμμονές, φοβίες...κολλήματα...

byZebayo

Ου…να φαν κι οι κότες. Φοβίες που υπήρχαν από πάντα στο μυαλό μου και νέες που δημιουργηθήκαν έτσι για να με παιδεύουν.
Από μικρή με θυμάμαι να έχω ένα τρομερό άγχος όταν πέφτω να κοιμηθώ, να μην κρέμονται τα πόδια μου έξω από το κρεβάτι. Όχι αγάπη μου, δεν είναι ότι είμαι 2 μέτρα γυναίκα και δεν με χωράνε τα κρεβάτια! Είναι ότι καραδοκεί ο μπαμπούλας από κάτω και μόλις ξεμυτίσει το ποδαράκι από το πάπλωμα τσούπ το άρπαξε!
Μη σ’ ακούσω να γελάς!
Τα καράβια. Μπαίνω και αρχίζει η ταχυκαρδία. Με την άνεση του πάω να πάρω ένα καφεδάκι από το κυλικείο, ψάχνω απεγνωσμένα εξόδους κινδύνου, σωσίβια και σωστικές λέμβους. Καλά δεν το συζητώ να έχει και 5-6 μποφόρ….ψυχρολουσία Άλλα βέβαια, αυτό είναι παιδικό τραύμα από τότε που παιδάκι με σούρνανε οι γονείς στο γύρω τις Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης με μια σαβουρόβαρκα και 35 μποφόρ…θαλασσοπνιγήκαμε!

Νέα φοβία που προέκυψε με τις γέννες των 2 ζουζουνίων είναι η εξής. Κάθε βράδυ πριν πάω για ύπνο σκύβω κοντά στα προσωπάκια τους να αισθανθώ την ανάσα τους στα μάγουλα μου . Έτσι είμαι σίγουρη ότι είναι αναπνέουν και όλα καλά!

(Τρέχα ..τρέχα …το πορτοκάλι είναι για δέσιμο!)

Εμμονές και κολλήματα. Ετοιμάζομαι να βγώ από το σπίτι. Παίρνω τσάντα , τσεκάρω θερμοσίφωνα, κουζίνα, ηλεκτρικές συσκευές , οκ όλα κλειστά. Κλείνω πόρτα , κλειδώνω κατεβαίνω κουνάμενη σινάμενη. Βάζω το κλειδί στο αυτοκίνητο και τότε κάνουν ντού και φωνάζουν….
«το θερμοσίφωνο το έκλεισες; Την κουζίνα; Μήπως όχι;…Αφού το τσέκαρα…Λές;»
Άντε πάλι πάνω. Ξεκλείδωμα …διπλοτσεκάρισμα. Χάθηκε ο κόσμος να είχα ασανσεροφοβία; Τουλάχιστον με τόσα ανέβα κατέβα θα έχανα και κα’ να κιλό!
Υπόψη ότι το ίδιο συμβαίνει με το αυτοκίνητο, ξέρεις …(που να ξέρεις , εγώ είμαι η τρελή) ..έβαλα χειρόφρενο; Έκλεισα τα παράθυρα; Κλείδωσα; Βέβαια εδώ το φαινόμενο είναι πιο ήπιο διότι δεν νομίζω να κλέψει κανείς αυτό το σαράβαλο! Χάρη θα μου κάνει στην τελική.
Άλλο. Ε, ναι έχει κι άλλο…
Πριν ξαπλώσω για ύπνο, πρέπει απαραιτήτως να έχω δίπλα στο κομοδινάκι και ένα μπουκάλι 1,5 λίτρο νερό. Γεμάτο εννοείται. Τι; Και αν διψάσω μέσα στην νύχτα; Να μην έχω λίγο νεράκι ; Ομηρικοί καβγάδες με τον καλό μου, που τόλμησε να μου φέρει το μπουκάλι μισογεμάτο!
- αφού δεν θα πιεις ούτε το 1/3 ρε συ πορτοκάλι μη μου σπας τα νεύρα.
- Δεν έχει καμία σημασία!!
Γενικώς με το νερό έχω θέμα. Πίνω πολύ , κοντά στα 5 λίτρα την ημέρα, και στην ιδέα και μόνο ότι μπορεί να βρεθώ κάπου χωρίς νερό…στεγνώνει ο λαιμός μου.

¨Όταν μιλάω στο τηλέφωνο, γράφω σε χαρτί σκόρπιες λέξεις από την συζήτηση. Ήρθε…αεροπλάνο….Πέτρος….δουλειά….λείπει…
Στο τέλος αν το πάρεις στα χέρια σου αυτό το ανακάτεμα από λέξεις σκορπισμένες όπου να’ ναι στο χαρτί, καταλαβαίνεις με ποιον και γιατί μιλούσα!

Δεν σου λέω άλλα γιατί σε βλέπω …με βλέπεις με μισό μάτι…Ο κυρ ψυχολόγος θα το πει ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και παθολογική μανία. Μμμμ τόσα ξέρει τόσα λέει …δεν κοιτάει την καμπούρα του καλύτερα!
I will survive!!