Και γιατί όχι;

by ploop26

Λατρεύω τις παιδικές ζωγραφιές. Τα χρώματα, τα δυσανάλογα μεγέθη.

Πολύ θα γούσταρα μ’ ένα μαγικό μπλουμ να βυθιζόμουν για λίγο μέσα στον κόσμο τους.
Γιγάντια λουλούδια , μικροσκοπικά σπιτάκια , ένα ψάρι να βολτάρει στο μονοπάτι, μια πράσινη γάτα να αιωρείται….και χρώματα, χρώματα χρώματα….
Cool.
Χθες μου χάρισε μια τέτοια ζωγραφιά η ζουζούνα. Μη σου πω ότι θα την κάνω μέγα poster και θα την βάλω πάνω από το κρεβάτι.
Τόσο πολύ μου άρεσε. Και η κουβεντούλα μας μου έφτιαξε την διάθεση.
Άκου που σου λέω …μας βάζουνε στην θέση μας ώρες ώρες.

- Αγάπη μου, γιατί κάθομαι πάνω σ’ ένα πράσινο σύννεφο;
- Γιατί είναι πιο μαλακά.
- ( οι μεταξωτοί κώλοι θέλουν και μεταξωτά σύννεφα!!!)…Αααα τέλεια. Και αν πέσω και χτυπήσω;
- Σιγά μαμά δεν είναι και τόσο ψηλά, δεν βλέπεις ότι το έκανα πράσινο;
- ( Λογικότατο…πως μου διέφυγε!)
- Και αν θέλω να ξανανέβω θα φτάνω;
- Θα σε βοηθήσει ο μπαμπάς που είναι ψηλός
- (κοντοστούπα με είπες; ή παράκουσα…)

Και ο ήλιος γιατί είναι ροζ; (το έπρηξες το παιδί με την ανάκριση…μια ζωγραφιά είπε να σου δώσει το κέρατο μου )
- Γιατί εμένα μου αρέσει ροζ. Πειράζει; ( το «πειράζει» με υφος 10 καρδιναλίων μαζί και όχι του καημένου!)
- Όχι μωρό μου, όποιος ενοχλείται να πάει στην δική του ζωγραφιά με τον δικό του βαρετό κίτρινο ήλιο!

Απλά τέλειο!

p.s 'Εχω κολλήσει με το κομμάτι! Αφιερωμένο στην τρυφερή ψυχούλα που κρύβεις μέσα σου…Την έχεις...για ψάξε καλύτερα ;-)