Κάποιος να με γαργαλίσει!

photo by AtariBetch



Συμβαίνει συνέχεια σε βαθμό εκνευριστικό.
Καθόμαστε να δούμε π.χ. την σειρά «Ευτυχισμένοι μαζί».
Σε κάθε ατάκα...χαχαχουχα…χαχαχουχα….μιλάμε για γέλιο όχι αστεία.
Ο άνθρωπος ξεκαρδίζεται…
Εγώ άντε μετά βίας να σκάσει κανένα χαμογελάκι…
Το ίδιο και στις περισσότερες ταινίες κωμωδίες…
Αφού αναρωτιέμαι…μήπως δεν διάβασα καλά τους υποτίτλους;

-Τι γελάς παιδί μου έτσι;
-Αφού τα λένε ωραία…

και δώστου να ξεκαρδίζεται…
Με κοιτάζει με δάκρυα στα μάτια κρατώντας την κοιλιά του…το κοιτάζω με το ζωγραφισμένο χαμόγελο του Joker…

Μα τι στον κόρακα…δεν έχω αίσθηση του χιούμορ; Δεν είμαι ...γελαδερή εγώ;;;

Αλλά όχι όταν τα λέμε οι δυο …..μια χαρά…καρατσεκαρισμένο.
Καλά ότι τον κάνω να κατουριέται στο γέλιο δεν είναι & αξιοσημείωτο αφού 1ον είμαι σούργιελο και 2ον είναι χαχανοτέτοιος (βλέπε εισαγωγή)
Αλλά με το δικό του χιούμορ γελάω ωραιότατα…είναι και καυστικό!

Μια λεξιμαχία της λαίδης Άστορ με τον Ουίνστον Τσόρτσιλ που έμεινε στην ιστορία θα μπορούσε να μας χαρακτηρίσει…(αλλάζοντας τα πρόσωπα….)

- Μωράκι μου, αν ήμουν σύζυγός σου, θα έβαζα δηλητήριο στον καφέ σου.

- Καλλινάκι μου, αν ήμουν σύζυγός σου, θα τον έπινα

Μα με τι γελάνε οι άντρες; Έχει τελικά το χιούμορ φύλλο;
Μήπως να υπάρχει στο dvd ετικετούλα να ξέρουμε που βαδίζουμε…
«αντρική κωμωδία» «γυναικεία κωμωδία» «κωμωδία και δύσκολους λύτες»
Εσύ το έχεις εντοπίσει το πρόβλημα ή τελικά εγώ είμαι ξινόφατσα;