by MainLiΞημέρωσε και συνεχίζω στην ίδια στάση…
.................Την στάση του νεκρού….
Δεν ξέρω αν είναι γιατί παρέλυσα…μούδιασα…νέκρωσα…
….ανίκανη να βοηθήσω......
Ή πάλι φοβάμαι ότι αν σηκωθώ, η οργή, ο θυμός, ο πόνος θα με κάνει να τα σπάσω όλα στο διάβα μου…..
Είναι αλλιώς όταν συμβαίνει σε δικό σου άνθρωπο…
Φίλη παιδική,
όχι ψέματα ….αδερφή ψυχή για μένα….Πάντα χαμογελαστή, γλυκομίλητη, πειραχτήρι…μια γυναίκα με την αθωότητα μικρού παιδιού….
…
…..
…..γιατί της γάμισες την ζωή καργιόλη;
8 σχόλια:
τωρα τι να γραψω....
τι να πω...
γιατί πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι...με βρώμικη καρδιά Καλ...με απίστευτα βρώμικη καρδιά!
ω ρε πουστη μου!!!!
το σωστο ειναι να προβητε σε καταγγελιες και ειδικους!
την δυναμη μου
γιατί τελικά υπάρχει παρερμηνεία στο όχι.
κι όσο εμείς θα ντρεπόμαστε και θα φοβόμαστε να μιλήσουμε θα υπάρχουν πάντα καθάρματα.
Δυστυχώς αγαπητή μου φίλη, δεν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση σου ή μάλλον καμία απάντηση δεν θα απαντήσει το ερώτημα σου…
«Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό» …
Το ξέσπασμα της οργής, του θυμού, με το να τα σπάσεις όλα στο διάβα σου… πίστεψε με δεν βοηθάει ούτε τη φίλη σου ούτε εσένα…
Έρχεται Μεγάλη Εβδομάδα…κουράγιο…
Δεν είναι εύκολο το ξέρω…
Ειλικρινά δεν ξέρω γιατί ανέβασα αυτό το ποστ…
….Σε γενικές γραμμές θέλω να αφήνω αποτυπώματα πολύχρωμα….να σκάει και το χαμογελάκι…άλλοτε λιγότερο άλλοτε περισσότερο light..
Δεν ξέρω ειλικρινά…
Έπρεπε κάπου να το γράψω, έχω απίστευτο θυμό μέσα μου, κάτι σαν σιωπηλή κραυγή…δεν περιμένω τίποτα να διαβάσω…τίποτα να μου πεις…
Ή μήπως περιμένω;;;
…ότι όλα θα πάνε καλά, θα το ξεχάσει…ότι όλα περνάνε …δεν ξέρω …δεν ξέρω…
Συνηθισμένη σε ένα κόσμο ‘παραμυθένιο’ ήταν το πρώτο δυνατό χαστούκι που έφαγα….κοριτσάκι ξύπνα…ξεστραβώσου….
Κοιτάω τα ζουζουνόπαιδα μου και αναρωτιέμαι….τι; Τι τ μεταμορφώνει τέτοια πλασματάκια σε τέρατα;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την κατανόηση.
Το έχω ζήσει το σκηνικό... και ξέρω πόσο επώδυνο είναι.Και μάλιστα και με κακοποίηση μέσα.Εκείνο που έκανα,όσο κι αν ακούγεται παράλογο σε όλους,ήταν να συγχωρήσω τον άνθρωπο που μου προκάλεσε τόσο πόνο και να προχωρήσω παρακάτω.Νιώθω καλά πια,και μπορώ να είμαι με το κεφάλι όρθιο.
Επίσης θα σου πω κι κάτι ακόμη.Και να το θυμάσαι.Μην έχεις ποτέ ενοχές για το ότι θα γράψεις κάτι που δε θα μας κάνει να γελάσουμε.Ο κόσμος,η ζωή δεν είναι μόνο γέλια και αστεία.Υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος.Κι αυτή πρέπει να την μοιραζόμαστε.Βλέπω πολλούς να γράφουν ή να λένε,με κούρασαν τα μελό,τα μαύρα.Είναι γιατί δεν είναι καλά μέσα τους.Γιατί όταν το μέσα μας είναι τακτοποιημένο και γαληνεμένο,τότε μπορεί να τα αντιμετώπισει όλα.
Άφησε την ψυχή σου ελεύθερη και γράφε αυτό που νιώθεις κάθε φορά.Και να είσαι σίγουρη ότι όσοι μπορούν να το εκτιμήσουν αυτό,θα είναι πάντα δίπλα σου.
## Γλυκερία μου,
σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο.
Χαίρομαι που είσαι πια καλά και χαίρομαι ακόμη περισσότερο που έχεις τον τρόπο σου και με 2 κουβέντες μ'έκανες και ένιωσα καλύτερα.
Είσαι γλύκα :-)
Παιδεμένο είμαι.Και δεν είμαι μόνο.Υπάρχουν πολλές γυναίκες εκεί έξω.Το θέμα είναι τα αρνητικά να τα μεταμορφώνεις σε θετικά,και πίστεψε μου καλό μου πορτοκαλάκι γίνεται!Καλά να είσαι και να χαμογελάς κι αν σε πειράξει κανείς να "με" το πεις... να τον ρίξω στη θάλασσα.Στο θερμαικό να τον φάνε τα ψάρια.Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου