Πόσο πολύ μπορεί μια μυρωδιά να σε κάνει να τρέξεις πίσω…να επαναφέρει στην επιφάνεια μνήμες.
Τι υπέροχη αίσθηση αυτή της οσμής. Για τον κάθε ένα ξεχωριστά , το ίδιο άρωμα μπορεί να δώσει τόσο διαφορετικό συναίσθημα, άλλη εικόνα…
Φέρνω στο μυαλό μου μυρωδιές και τις συνδέω με πρόσωπα και καταστάσεις.
Ξέρεις τι;
Τι υπέροχη αίσθηση αυτή της οσμής. Για τον κάθε ένα ξεχωριστά , το ίδιο άρωμα μπορεί να δώσει τόσο διαφορετικό συναίσθημα, άλλη εικόνα…
Φέρνω στο μυαλό μου μυρωδιές και τις συνδέω με πρόσωπα και καταστάσεις.
Ξέρεις τι;
Τα πιο έντονα αρώματα, τα έχω από παιδί. Και όχι στην πόλη…όχι…
Όλα τα αρώματα έρχονται από το χωριό. Ευλογία για όποιον ζει ή έστω έζησε σε επαρχία.
photo by Ellen van Deelen
Όλα τα αρώματα έρχονται από το χωριό. Ευλογία για όποιον ζει ή έστω έζησε σε επαρχία.
photo by Ellen van Deelen Άρωμα φράουλας: όλα τα καλοκαίρια στο χωριό. Μήνας Μάης και ξεκινάμε πρωί να μαζέψουμε φράουλες. Στρέμματα…. Και εγώ παιδάκι να τρέχω μέσα στα χωράφια και να αρπάζω τις πιο μεγάλες φραουλίτσες...εκείνο ήταν άρωμα…κατακόκκινες και ζουμερές. Τα χέρια , το πρόσωπο, τα ρούχα όλα βαμμένα κόκκινα και τον παππού να ορίεται «μην τρέχεις έτσι παιδί μου θα τις πατήσεις και θα τις λιώσεις»
photo by Beate Miedl-RissnerΆρωμα καλοκαιρινής βροχής: Τρελαίνομαι μυρωδιά του νοτισμένου χώματος. Αγριεύω , τρέχω έξω ξυπόλητη και τσαλαβουτάω στα νερά . Άφήνω τις πατημασιές μου στο λασπωμένο χώμα.
Γιαγιά… « εσύ κορίτσι μου τσιγγάνα έπρεπε να ήσουν...δεν είσαι για σπίτι!!»
Πυρακτωμένο ξύλο: Χειμώνας, όλο το χωριό μια μυρωδιά, την μυρωδιά τις ξυλόσομπας. Έξω να πέφτει χιόνι, όχι αστεία και μέσα στο μικρό κουζινάκι η γιαγιά να ρίχνει και άλλο κούτσουρο στην σόμπα και από πάνω να ψήνει φέτες ψωμί (ξέρεις εκείνα τα ψωμιά τα ζυμωτά, που μια φέτα ήταν όσο το μισό τραπέζι!!!...αλήθεια, ξέρεις;)
photo by Kai NesslerΆχυρο: ΤΑ παιχνίδια με τα άλλα παιδιά στον αχυρώνα!! Σκαρφαλώνουμε πάνω στα δεμάτια , και 3 μέτρα μπορεί, να ψάχνουμε να βρούμε που έκρυψε η γάτα τα νεογέννητα γατάκια της. Πιανόμαστε από το σχοινί και κάνουμε τον ταρζάν…(ακόμη το έχω το σημάδι στον γοφό από μια πρόκα , ναααα με το συμπάθιο)
Τι κάθομαι και αναμοχλεύω…απλά αναρωτιέμαι….τα δικά μου παιδιά….
….αυτές τις μυρωδιές….θα τις αναγνωρίσουν;………
17 σχόλια:
Τα δικά μου παιδιά σίγουρα δεν θα τις αναγνωρίσουν, αλλά ελπίζω ότι κάτι άλλο θα τα συνδέει κι αυτά με τα παιδικά τους χρόνια. Μπορεί να είναι κάτι σαν τη μυρωδιά της θάλασσας από τις καλοκαιρινές τους διακοπές ή κάτι που δεν μπορώ τώρα να φανταστώ. Αλλά σίγουρα κάτι θα τα γυρνάει πίσω στα παιδικά τους χρόνια.
Μη ξεχνάμε ότι η κάθε γενιά έχει τα δικά της να τη συνδέει....
Αναπόλισα πολύ με το ποστ σου παρόλο που δεν έχω αναμνήσεις από αχυρώνες ή φράουλες. Έχω όμως αναμνήσεις από κάστανα, κοτούλες, πλατάνια κλπ.
Καλή σου μέρα και καλή σου εβδομάδα!
Καλή σου μέρα
Εμεις τα κακομοιρα που δεν μαγαλωσαμε σε χωριο τι να πουμε?
H myrvdia poy exei gracei mesa mou einai tης θαλασσας!
ΤΟ βιβλιο μου αρεσε πιο πολυ απο την ταινια.
din
ΜΜΜ! Mωρωδιες ξεχειλησαν Αυτη της βροχης μετα απο ενα καυτο μεσημερι ειναι ανεπαναληπτη οχι οτι οι αλλες πανε πιο κατω! Να σαι καλα με εφερεσ κα στον δικο μου νου μυρωδιεσ ξεχασμενες...αλλα και αυτη της κανελας που μ αρεσει πολυ αυτη οχι ξεχασμενη...ενιοτε το μπαχαρικο κανει βολτες στην κουζινα και το μυριζω..
καλησπεραααα
Πολύ ξεχωριστές μυρωδιές…πίσω από κάθε οσμή κρύβονται τόσες και τόσες αναμνήσεις…γλυκές, όμορφες, μοναδικές!
Με τέτοια μανούλα δεν θα ανησυχούσα καθόλου για τα ζουζούνια σου!
Καλό βράδυ να έχεις!
## nikaki,
καλημέρα. Πολύ φοβάμαι ότι τα αρώματα της φύσης δεν θα τα νοιώσουν όπως εμείς. Συμφωνώ μαζί σου ότι θα έχουν τις δικές τους μυρωδιές να αναπολούν και ελπίζω όχι μόνο καυσαέριο και την βοθρύλα του Θερμαικού!
## Din,
να πούμε ..."ας πρόσεχες;" όχι βρε φαντάζομαι ότι ότι δεν το έχεις νοιώσει...δεν σου λύπει κιόλας! Χάνεις όμως εδώ που τα λέμε....η μυρωδιά της θάλασσας όμως όλα τα λεφτά..φτάνει και περισσεύει!!
## giota,
όμορφα δεν είναι αυτά τα παιχνίδια του μυαλού;
Ωραία η κανέλα...και την έχεις σε άμεση πρόσβαση. όταν έχεις νεύρα σε φαντάζομαι.." Σκαστεεε...φέρε την κανέλα να πάρω μια τζούρα!!"
##Λουλουδένια,
σ' ευχαριστώ για τον καλό λόγο. Ειλικρινά εύχομαι σε κάθε ευκαιρία να τους φέρνω σε επαφή με νέα αρώματα και προκλήσεις.Στο μέλλον θα αντιληφθούν την αξία τους...
## Din,
ξέχασα....το βιβλίο...κλάσης ανώτερο
μ εστειλες με το ψωμι πανω στην ξυλοσομπα .... να προσθεσω και την τσαγιερα που σιγοβραζε πανω στην ξυλοσομπα ?
την καλημερα μου :)
Οι μυρωδιές έχουν μια απίστευτη δύναμη να σου ξυπνάνε τη μνήμη.Ακόμη κι αν πάσχεις από ανίατα νοσήματα... Φράουλες έκανε η μητέρα μου σήμερα γλυκό και μοσχοβόλησε η γειτονιά! ΥΓ Κορινόσκυλο βρεεεε δεν πιστεύω να τρως και να μην φώναξες.... θα σε δαγκώσω! Χρόνια πολλά ζουζούνα μου από την παγωμένη Κοζάνη που χιονίζει τρελά!
κι εγώ θυμώνω που δεν έχω χωριό.....έχεις δίκιο για τις έντονες μυρωδιές από παιδιά...ακόμα θυμάμαι τη μυρωδιά του φρεσκοκομμένου γκαζόν στον παιδικό σταθμό....αντίστοιχα δυνατές είναι και οι παιδικές εικόνες που έχουμε...ε;;
## korinoskilo,
και δεν προσθέτεις;'οτι πρέπει για να δέσει το σκηνικό. Απλές , λιτές , καθαρές μυρωδιές...
welcome :-)
##Γλυκερία μου,
το είδα το γλυκάκι της μαμάς!!..όλα καλά σε αυτά τα βλογκς..βλέπουμε...ακούμε...να μυρίζαμε κιόλας ε;..το ζήλεψα ..αλλά θα περιμένω μέχρι Μαη για τις ντόπιες φραουλίτσες να φτιάξω και εγώ (μα τι προκομένο κορίτσι που έγινα τώρα που κάθομαι σπίτι!! ) Φιλιά :-)
## chipi,
έλα να σε πάω βόλτα στο δικό μου χωριο...;-)
¨Οσο για τις παιδικές εικόνες τώρα πια, φαντάζουν παραμυθένιες στο μυαλό μου!!! kisses
ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ...
διάβαζα την ανάρτηση σου..και έβαλα τα κλάμματα..
μη νομίζεις..όσο σκατούλα και να φαίνεται η γλαυξ...είναι βερυ συναισθηματική...
μου ηρθαν στο μυαλό τα καλοκαίρια που πηγαινα στη γιαγιά μου στα Γιάννενα...άριστη μαγείρισσα...η ίδια..εξαιρετική..
Μου ήρθε στο μυαλό η μυρωδιά της μάνας μου..πω πω μύριζε απίστευτα...η μυρωδιά της μου έρχεται ακόμα στη μυτη...
η μυρωδιά μιας ευτυχίας που δυστυχώς...δεν προκειται να υπάρξει ποτέ ξανα και νομίζω....
πως και η ίδια ...αποτελούσε τον ορισμό της ευτυχίας για μένα...
αν ήμουν μανα..θα γέμιζα μυρωδιές τα παιδιά μου...
μυρωδιες....που θα τις θομόνταν σε όλη τους τη ζωή...και αγκαλιές./.τις αγκαλιές ποτέ δε τις ξεχνούν τα παιδιά..τα φιλιά μου!
## Very Sensitive Γλαυξ,
μα δεν είναι υπέροχες αυτές οι εικόνες; Γιάννενα,ε; Τώρα κάθε φορά που θα περνάω από εκεί για Κέρκυρα θα στέλνω & ενα φιλάκι από Γλαυκίδιον!
Από τα λόγια σου υποθέτω ότι η μαμά έφυγε...σαν άγγιγμα μόνο, γιατί στην σκέψη και στην καρδιά , σαν άρωμα την έχεις έντονα μέσα σου!
Αγκαλιές και φιλιά αρκούν για τα παιδιά, αγάπη και τρυφερότητα...
Τα ίδια στέλνω και σε σένα γλυκό μου,,,,;-)
Ετοιμαστείτε γιατί παίζει μια περίπτωση μεγάλη να ξαναγυρίσω θεσσαλονίκη.Και τότε θα κάνουμε μαζώξεις σαν τον παλιό καλό καιρό!Με πολύ γλύκα και πολλά χαμόγελα.Την καλημέρα μου τζουτζούκα!Φιλάκια πολλά!Αυτό το κορινόσκυλο που το πέτυχες;Ξέρεις τι παιδί είναι αυτό;To καλυτερότερο!
## Γλύκα,
άντε σε περιμένουμε με ανοιχτές αγκάλες!!
Το κορινόσκυλο στο βλογ σου το πέτυχα και το συμπάθησα!! Ετσι είναι τα ΟΜΟΝΥΜΑ έλκονται και ας τους να λένε. ;-)
Λίγο εγώ τσινάω για να έρθουμε εκεί και ειλικρινά δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό... ποτέ δε συμπάθησα την πόλη αυτή.Να δούμε,ελπίζω να το πάρω απόφαση τελικά.Όσο για το κορινόσκυλο.... αχ τι να πω!Αυτό είναι ένα παιδί τόσο γλυκό που τύφλα να έχουν τα γλυκά κουταλιού!Και έχει ένα γέλιο σαν γάργαρο νερό!Μου έλλειψε αυτό.Για αρχή δε θέλετε να πιούμε κανέναν καφέ τώρα που θα ξανάρθω;
Σε περιμένω μικρή...[όλα τα άλλα μεταξυ μας ναι?]
http://glaykidarling.wordpress.com/
## γλυκερία,
και το ρωτάς; περιμένω e-mail!
Δημοσίευση σχολίου